Opublikowane przez
Wpatrując się w ikonę Trójcy Świętej Rublowa, Siostry Służebnice Ducha Świętego z Ukrainy, w dniach 02-05.01.2023 r, przeprowadziły swoją Kapitułę Prowincjalną, której myślą przewodnią była dewiza Zgromadzenia: Niech żyje Trójjedyny Bóg w sercach naszych. Kapituła odbyła się w Wierzbowcu na Podolu. Jej moderatorem w pierwszym dniu jej trwania był ojciec Błażej – kapucyn.
Siostry pod przewodnictwem s. Marty, przełożonej prowincjalnej, w czasie całej Kapituły pochylały się nad najbardziej istotnymi problemami dotyczącymi Prowincji i misyjnego posłannictwa w czasie wojny, jaka dotyka Ukrainę i tych, którzy w różnym stopniu przeżywają i odczuwają tę okrutną agresję Rosji trwającą już 318 dni.
Zakończenie Kapituły było jednym wielkim dziękczynieniem związanym z jubileuszem 25-lecia ślubów zakonnych dwóch sióstr: Ludmiły Pieczeniuk i Kati Jasynickiej.
Eucharystii przewodniczył o. Wojciech Żółty SVD z Wierzbowca, a homilię wygłosił o. Józef Gwóźdź SVD z Nowej Uszycy. Trzecim koncelebransem był o. Adam Kruczyński SVD ze Strugi.
Dzień zakończenia Kapituły zbiegł się z uroczystościami pogrzebowymi papieża Benedykta XVI, dlatego o. Józef nawiązał do osoby zmarłego papieża, za którego sprawował również tę dziękczynną Eucharystię. W wygłoszonej homilii, zgłębiając Słowo Boże z dnia, w którym Apostoł Jan zachęcał wspólnoty do wzajemnej miłości, przypomniał wszystkim zebranym pierwszą encyklikę Benedykta XVI Deus Caritas est. Papież zwraca w niej uwagę na przykazanie miłości, którego realizacja w naszym codziennym życiu staje się możliwa tylko dlatego, że miłość została nam już wcześniej dana przez Stwórcę. Ukazując przykłady życia niektórych świętych zachęca, aby nasze życie było służbą bliźniemu, przez którego przemawia sam Bóg. Papież za najpiękniejszy wzór świętości życia w miłości wskazuje na Maryję, która jako pokorna Służebnica Pańska, zabiega całym swoim życiem nie o własną wielkość, ale o sławę i wielkość Boga. Na koniec swojego rozważania o. Józef zacytował słowa modlitwy kończącej encyklikę Deus Caritas est:
Święta Maryjo, Matko Boża, Ty wydałaś na świat prawdziwe światło, Jezusa, Twojego Syna – Bożego Syna.
Na wezwanie Boga oddałaś się cała i tak stałaś się źródłem dobroci, które z Niego wytryska.
Pokaż nam Jezusa. Prowadź nas ku Niemu. Naucz nas, jak Go poznawać i kochać, abyśmy my również mogli stać się zdolni do prawdziwej miłości i być źródłami wody żywej w spragnionym świecie.
Życzył wszystkim Siostrom, aby Matka naszego Zbawiciela i Służebnica Ducha Świętego była dla nich wzorem i prowadziła do Jej Syna, uczyła Go kochać i być świadkami prawdziwej miłości, której współczesny świat tak bardzo potrzebuje.
Po wyznaniu wiary siostry Ludmiła i Katia odnowiły śluby zakonne, powierzając się ponownie Bogu w Trójcy Jedynemu i Zgromadzeniu, w którym 25 lat temu złożyły pierwsze śluby zakonne.
Msza św., w której brali udział okoliczni mieszkańcy i uchodźcy, którzy w Wierzbowcu znaleźli schronienie w czasie trwającej agresji Rosji na Ukrainę, zakończyła się podziękowaniami i życzeniami. Siostra Ludmiła i Katia dziękowały wszystkim obecnym za udział we wspólnej dziękczynnej modlitwie. Siostra Katia wspominała ojca Grzegorza Konkola SVD, który w 1992 roku przyjechał na Ukrainę na zaproszenie swojej rodzonej siostry, s. Łucji SSpS. Ojciec Konkol przez 12 lat pracy na Ukrainie zasłużył sobie na wdzięczność sióstr SSpS, którym w tych pierwszych latach misyjnego posługiwania pomagał i duchowo wspierał.
Po Mszy św. siostry zaprosiły nas na uroczystą kolację zakończoną śpiewem kolęd i wspomnieniami, którym nie było końca.
Jako Misjonarze Zgromadzenia Słowa Bożego dziękujemy za zaproszenie do wspólnego świętowania i dziękczynienia. Ponownie odczuliśmy wszyscy, że warto umacniać wzajemne relacje, jakie daje nam nasza Rodzina Arnoldowa, którą pragniemy rozwijać.
ak.
